Άλλη μια φορά που παλεύω με μια κενή σελίδα ή καλλίτερα οθόνη. Μια γουλιά σκέτη βότκα, μια τζούρα απο το τσιγάρο που σιγοκαίει σαν την ζωή μου..... και είμαι έτοιμος....
Έτοιμος για τα πάντα.
Με ένα χαμόγελο σιγουριάς στο πρόσωπο μου...ίσως αλλαζονείας. Είναι ένα απο τα προτερήματα μου αυτό τι να πω. Εναι όλα τόσο πλαστικά και γυάλινα συνάμα. Τυποποιημένα και ευθραυστα. Δεν μου καίγεται καρφάκι όμως.
Μπορώ να σκηνοθετώ τα λόγια μου όχι όμως και τα συναισθήματα μου..
Να πάτε να γαμηθήτε όλοι σας......
Δεν είμαι επαναστάτης....δεν είμαι αναρχικός... δεν είμαι ακροδεξιός....δεν ταυτοποιούμαι με κανέναν απο τους άρρωστους ορισμούς σας.
Διάολε...είμαι κοντά στα 30 και ακόμα δεν ξερώ ακριβώς τι είμαι.
Το μόνο που ξέρω με σιγουριά είναι οτι μου αρέσουν οι γυναίκες...το αλκοολ, το στριφτό τσιγάρο, το γράψιμο και οι καυγάδες....και όχι απαραίτητα με αυτήν την σειρά.
Δεν θέλω να διαφημίσω τι είμαι ή τι δεν είμαι. Όπως είπα και πιο πριν...δεν μου καίγεται καρφάκι...
Ξαφνικά μετά απο 30 χρόνια κατάλαβα ότι το τι είμαι δεν έχει την παραμικρή σημασία. Οι σκέψεις μας είναι σαν ένα άδειο μπουκάλι. Κανείς δεν το θέλει εκτός απο τις νοικοκυρές που το γεμίζουν με λάδι ή με πιπεριές ή οτιδήποτε άλλο.
Επιτέλους μετά απο τόσο καιρο το κατάλαβα....δεν βλέπουμε ο ένας τον άλλον σαν ανθρώπους.
Βλέπουμε ο ένας τον άλλον σαν άδεια μπουκάλια που πρέπει να τα γεμίσουμε με κάτι που μας περισσέυει..
Ανάμεσα σε όλα τα καθίκια που εξασκούν αυτήν την πρακτική ανήκω και εγώ....Δεν είμαι καλλίτερος απο σένα που διαβάζεις αυτές τις γραμμές....Αυτό όμως που με κάνει να αναρρωτιέμαι είναι τι στο διάολο μου περισσεύει........
Έτοιμος για τα πάντα.
Με ένα χαμόγελο σιγουριάς στο πρόσωπο μου...ίσως αλλαζονείας. Είναι ένα απο τα προτερήματα μου αυτό τι να πω. Εναι όλα τόσο πλαστικά και γυάλινα συνάμα. Τυποποιημένα και ευθραυστα. Δεν μου καίγεται καρφάκι όμως.
Μπορώ να σκηνοθετώ τα λόγια μου όχι όμως και τα συναισθήματα μου..
Να πάτε να γαμηθήτε όλοι σας......
Δεν είμαι επαναστάτης....δεν είμαι αναρχικός... δεν είμαι ακροδεξιός....δεν ταυτοποιούμαι με κανέναν απο τους άρρωστους ορισμούς σας.
Διάολε...είμαι κοντά στα 30 και ακόμα δεν ξερώ ακριβώς τι είμαι.
Το μόνο που ξέρω με σιγουριά είναι οτι μου αρέσουν οι γυναίκες...το αλκοολ, το στριφτό τσιγάρο, το γράψιμο και οι καυγάδες....και όχι απαραίτητα με αυτήν την σειρά.
Δεν θέλω να διαφημίσω τι είμαι ή τι δεν είμαι. Όπως είπα και πιο πριν...δεν μου καίγεται καρφάκι...
Ξαφνικά μετά απο 30 χρόνια κατάλαβα ότι το τι είμαι δεν έχει την παραμικρή σημασία. Οι σκέψεις μας είναι σαν ένα άδειο μπουκάλι. Κανείς δεν το θέλει εκτός απο τις νοικοκυρές που το γεμίζουν με λάδι ή με πιπεριές ή οτιδήποτε άλλο.
Επιτέλους μετά απο τόσο καιρο το κατάλαβα....δεν βλέπουμε ο ένας τον άλλον σαν ανθρώπους.
Βλέπουμε ο ένας τον άλλον σαν άδεια μπουκάλια που πρέπει να τα γεμίσουμε με κάτι που μας περισσέυει..
Ανάμεσα σε όλα τα καθίκια που εξασκούν αυτήν την πρακτική ανήκω και εγώ....Δεν είμαι καλλίτερος απο σένα που διαβάζεις αυτές τις γραμμές....Αυτό όμως που με κάνει να αναρρωτιέμαι είναι τι στο διάολο μου περισσεύει........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου