Πίνω για να ξεχάσω. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα από αυτό. Το αλκοόλ δεν είναι παρά ένας μεγεθυντικός φακός συναισθημάτων. Ίσως αυτή ή ατάκα να επικράτησε επειδή είναι εμπορική. Και επειδή όλο το ανθρώπινο γένος πάει κατά διαόλου και όλοι συμπεριφερόμαστε σκατά ο ένας στον άλλον να είναι ένας τρόπος για να εξασφαλίσουμε τουλάχιστον το μέλλον των μπάρμαν. Θολές εικόνες από μια θολοκουλτούρα .Δεν νιώθω το λόγο που γράφω αλλά το μυαλό μου περιστρέφετε γύρω από ένα συγκεκριμένο βράδυ με αόριστες αναμνήσεις. Βλέπεις ήτανε ένα από εκείνα τα βράδια που κοινωνούσα με Bourbon Whisky.
Αν περιμένει ο αναγνώστης μια ιστορία με εσωτερικές μάχες τότε φοβάμαι πως θα τον απογοητεύσω. Οι άγγελοι και οι δαίμονες μου είχαν πάρει ρεπό εκείνο το βράδυ και τα πίνανε παρέα με πράσινα ξωτικά καβάλα σε μπλε άλογα.
Δεν θυμάμαι ακριβώς το μέρος που βρισκόμουν αλλά θυμάμαι χαρακτηριστικά έναν από τους θαμώνες. Ήταν τύφλα. Για κάποιο επίσης ακαθόριστο λόγο μου είχε πιάσει κουβέντα. Δεν καταλάβαινα πολλά πράγματα άλλα έβρισκα την ομιλία του ιδιαίτερα ψυχαγωγική. Δεν πέρασε πολλή ώρα μέχρι που ο τύπος τελικά παρέδωσε πνεύμα και σώμα… άλλος ένα νεκρός στρατιώτης….
Κάτι άλλο που θυμάμαι ήταν μια κοπέλα. Είχε έρθει με τον φίλο της που σαλιάριζε λίγο πιο πέρα με μια άλλη. Μου έλεγε πως τον αγαπούσε ή ότι τον είχε βαρεθεί. Δεν θυμάμαι πολύ καλά. Εγώ της έλεγα να φύγουμε μαζί. Να μου δώσει μια ευκαιρία να της δείξω ότι υπάρχουν πολύ πιο όμορφες μέρες ίσως και νύχτες. Της έλεγα να ρίξει μια ζαριά και αυτή γιατί δεν είχε και τίποτα να χάσει. Με
