Είδα τα καλύτερα μυαλά της γενιάς
μου να μολύνονται. Να σαπίζουν σταδιακά μέχρι την τελική σήψη τους.
Είδα τις καλύτερες ψυχές της γενιάς μου να μολύνονται με δηλητήριο που στάζει από μελιστάλαχτα λόγια.
Είδα ψεύτες να γίνονται ήρωες και τους ήρωες να γίνονται θλιμμένοι κλόουν.
Είδα στα μάτια των συνομήλικων μου το μίσος... καθαρό αγνό μίσος. Όχι επειδή τους έκανα κάτι. Αλλά επειδή έτσι το είπε ο Μαρξ, ο Λένιν και ο Στάλιν.
Είδα όταν σκεφτόμουν το μέλλον μου άλλα παιδιά να καταστρώνουν ολόκληρο επιχειρηματικό πλάνο για να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι.
Είδα δεινούς ρήτορες να εκφέρουν λόγους που φαντάζουν σαν το magnum opus ενός σχιζοφρενούς αναρχικού που θέλει να κάψει τον κόσμο.
Είδα τον κόσμο να κοιτά αποσβολωμένος σαν ένα πλήθος από παχύσαρκους να χειροκροτούν εκστασιασμένοι ενώ ή μασημένη τροφή να τρέχει από το στόμα τους.
Είδα τον κόσμο να καίγεται ενώ δυο κυρίες συζητούσαν για τις εκπτώσεις.
Είδα τη μαντάμ Ορτανς να μου κλείνει διαβολικά το μάτι.
Βρήκα τον εαυτό μου να αναρωτιέται για τον αν υπάρχει κάπου χώρος και για μένα.
Είδα το αίμα να ρέει σαν ποτάμια σε λεωφόρους χαμένων ονείρων.
Είδα τυφλούς μεσσίες κάπου ανάμεσα μας να βροντοφωνάζουν το κάθε μικρό τίποτα τους.
Είδα πλήθος να συγκεντρώνετε γύρω τους και να κουνάνε τις κεφάλες τους λες και καταλαβαίνουν και να χειροκροτάνε.
Είδα ανθρώπους που θα μπορούσαν να κάνουν κάτι να κοιτάνε το είδωλο τους στον καθρέφτη.
Είδα αυτοαποκαλούμενους συγγραφείς να υποστηρίζουν με κάθε ευκαιρία το αυτοαποκαλούμενο έργο τους και το κόσμο να ακούει με δέος.
Τελικά δεν υπάρχει πουθενά χώρος για μένα...... εκτός ανάμεσα από τα μικρά περιθώρια μιας κενής σελίδας που μέσα τους μπορούν να φιλοξενήσουν ένα όνειρο... ένα όραμα... μιαν ιδέα. Κάπου εκεί μέσα ίσως να υπάρχει και λίγος χώρος για σένα.
Ίσως καταλάβεις μερικά πράγματα μέσα από τα δικά μου μάτια. Ίσως να δεις και εσύ…
Είδα τις καλύτερες ψυχές της γενιάς μου να μολύνονται με δηλητήριο που στάζει από μελιστάλαχτα λόγια.
Είδα ψεύτες να γίνονται ήρωες και τους ήρωες να γίνονται θλιμμένοι κλόουν.
Είδα στα μάτια των συνομήλικων μου το μίσος... καθαρό αγνό μίσος. Όχι επειδή τους έκανα κάτι. Αλλά επειδή έτσι το είπε ο Μαρξ, ο Λένιν και ο Στάλιν.
Είδα όταν σκεφτόμουν το μέλλον μου άλλα παιδιά να καταστρώνουν ολόκληρο επιχειρηματικό πλάνο για να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι.
Είδα δεινούς ρήτορες να εκφέρουν λόγους που φαντάζουν σαν το magnum opus ενός σχιζοφρενούς αναρχικού που θέλει να κάψει τον κόσμο.
Είδα τον κόσμο να κοιτά αποσβολωμένος σαν ένα πλήθος από παχύσαρκους να χειροκροτούν εκστασιασμένοι ενώ ή μασημένη τροφή να τρέχει από το στόμα τους.
Είδα τον κόσμο να καίγεται ενώ δυο κυρίες συζητούσαν για τις εκπτώσεις.
Είδα τη μαντάμ Ορτανς να μου κλείνει διαβολικά το μάτι.
Βρήκα τον εαυτό μου να αναρωτιέται για τον αν υπάρχει κάπου χώρος και για μένα.
Είδα το αίμα να ρέει σαν ποτάμια σε λεωφόρους χαμένων ονείρων.
Είδα τυφλούς μεσσίες κάπου ανάμεσα μας να βροντοφωνάζουν το κάθε μικρό τίποτα τους.
Είδα πλήθος να συγκεντρώνετε γύρω τους και να κουνάνε τις κεφάλες τους λες και καταλαβαίνουν και να χειροκροτάνε.
Είδα ανθρώπους που θα μπορούσαν να κάνουν κάτι να κοιτάνε το είδωλο τους στον καθρέφτη.
Είδα αυτοαποκαλούμενους συγγραφείς να υποστηρίζουν με κάθε ευκαιρία το αυτοαποκαλούμενο έργο τους και το κόσμο να ακούει με δέος.
Τελικά δεν υπάρχει πουθενά χώρος για μένα...... εκτός ανάμεσα από τα μικρά περιθώρια μιας κενής σελίδας που μέσα τους μπορούν να φιλοξενήσουν ένα όνειρο... ένα όραμα... μιαν ιδέα. Κάπου εκεί μέσα ίσως να υπάρχει και λίγος χώρος για σένα.
Ίσως καταλάβεις μερικά πράγματα μέσα από τα δικά μου μάτια. Ίσως να δεις και εσύ…
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι εκδόσεις ΤΟΠΟΣ σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλιου του Μιχάλη Κατσαρού ΜΕΙΖΟΝΑ ΠΟΙΗΤΙΚΑ, την Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2018,ωρα 8.00, στο POLIS ART CAFÉ, Πεσμαζόγλου 5 και Σταδίου, Τηλ.210-3245988
_____________________________________________________________________
Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 20 χρόνων από το θάνατο του ελευθεριακού ποιητή Μιχάλη Κατσαρού, οι εκδόσεις ΤΟΠΟΣ προχώρησαν στην έκδοση του βιβλίου «ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ, ΜΕΙΖΟΝΑ ΠΟΙΗΤΙΚΑ» .Το βιβλίο αυτό, σε επιμέλεια Άρη Μαραγκόπουλου, περιλαμβάνει όλο το έργο της πρώτης συγγραφικής περιόδου του ποιητή, δηλαδή τις συλλογές ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ, ΟΡΟΠΕΔΙΟ και ΚΑΤΑ ΣΑΔΔΟΥΚΑΙΩΝ καθώς και για πρώτη φορά ΑΝΕΚΔΟΤΑ, ΑΔΗΜΟΣΙΕΥΤΑ ΚΑΙ ΑΘΗΣΑΥΡΙΣΤΑ ποιήματα από την ίδια εποχή, δηλαδή από τα χρόνια της Απελευθέρωσης, των Δεκεμβριανών και των κατοπινών χρόνων, μέχρι και το 1957.
Στο πρώτο μέρος του μπορεί ο αναγνώστης να διαβάσει ποιήματα διάσημα όπως τη Διαθήκη με το Αντισταθείτε και το «Ελευθερία Ανάπηρη πάλι σου τάζουν» ή το «Πάρτε μαζί σας νερό, το μέλλον μας έχει πολλή ξηρασία». Το δεύτερο μέρος του τόμου, έχει άγνωστα ποιήματα, με την ίδια θεματολογία αλλά και παλιότερα , των ηρωικών εποχών, όπως αυτό, γραμμένο για (κι επάνω στα ) οδοφράγματα των Δεκεμβριανών:
Έφοδος
Δέσαμε την καρδιά μας στο οδόφραγμα.
Κι η σιωπή της νύχτας λαγοκοιμότανε.
Μετρήσαμε τα δένδρα τ’ ασάλευτα
στην ατέλειωτη λεωφόρο.
Κι άχνιζεν η ανάσα μας προσμένοντας
έσταζε το μολύβι απ’ την καρδιά μας
κι ακούγαμε τελεύοντας τον ήχο του στην άσφαλτο.
Κι όπου τα ξημερώματα λύθηκαν τ’ αγριοπούλια
που προσμένανε το μήνυμα της έφοδος.
Χτύπησαν τις φτερούγες αλαλάζοντας
στη φωτεινή γραμμή χωρίς θάνατο
Πήρανε την κορφή τ’ Ολύμπου την ασάλευτη
και παίξανε στη μάχη το τραγούδι.
Και προσπεράσαμε τα πεθαμένα δέντρα που δεν έγνεφαν
Και προσπεράσαμε τα μολυβένια στρατιωτάκια
π’ απορήσανε για τον άνεμο.
Έσκαζε ο ήλιος στήνοντας το λάβαρό μας
δύο τετράγωνα πιο μπρος από τα χτες...
…………………………………………………………………………………
Ή όπως αυτό, που το έγραψε σένα πακέτο από τσιγάρα αμέσως μετά την εκτέλεση του Μπελογιάννη και του Πλουμπίδη:
Με το λάβαρό σου
Με το λάβαρό σου
το κοντάρι σπασμένο
προσπαθείς ν’ ανεβείς τα σκαλιά.
Τα πλήθη κάτω–
κάτω από σε
λουφασμένα στον ίσκιο
ή καθισμένα αδιάφορα σε μια πέτρα
σκύβουν όλο και σκύβουν
κι άξαφνα ανάβουν οι πυρκαγιές
–η δικιά σου φωτιά
του ανθρώπου με το γαρίφαλο
και του άλλου.
Κι άξαφνα
ακούγεται μια φωνή
κι ύστερα πάλι σωπαίνουν
κι εσύ στα σκαλιά
εσύ τη σημαία κυματίζεις για λίγο.
Μετά περνάνε καμιόνια
αυτοκίνητα, υπηρεσιακά έγγραφα,
πυροβολικό, στρατιώτες,
περνάνε εργάτες που έχασαν
το σαββατόβραδο
κι άλλα σπουδαία.
Σε περιμένω.
Και αυτό, για τους μεγάλους «Ηγέτες» :
Στην όρχηση
Στους ήχους
Στα κρουστά
Πρώτος ο Μάγος Ισκαβάντι.
Τέλειος εις όλα.
Εις την φρουράν
Εις το μαστίγιον
Υψούτο με το τραχύ βλέμμα του
Ως τίγρης πάνω από τα πλήθη του λαού Γιαμά – Σι – Εν.
Παράδειγμα προς νέους
Σε χίλιους αιώνας εις όλην την Ασίαν.
Μόνον Που έπασχε από νόσον άγνωστον των οφθαλμών
Κανείς όμως δεν το γνώριζεν
Κι έτσι ευτυχούσε